Okres Wędrówek Ludów
w dorzeczu Odry i Wisły

Jesteś tutaj: Strona główna / Thesaurus / Zabytki / Fibula cebulowata

Fibula cebulowata

Fibula cebulowata, późnoantyczna forma zapinek rzymskich. Prototyp f.c. stanowiła Scharnierarmfibel, zapinka o konstrukcji zawiaskowej (fot. 1). Najstarsze egzemplarze f. c. datowane są na lata sześćdziesiąte III w., najmłodsze występują w zespołach z drugiej tercji V w.

F.c. była częścią stroju rzymskich żołnierzy oraz urzędników. Najczęściej wykonywano ją z mosiądzu lub brązu, czasem pozłacano, zdobiono emalią lub w technice niello; znane są też okazy ze sr. (fot. 2) lub zł. (fot. 3). Różnice w wykonaniu f. c. (użycie metali szlachetnych oraz zdobienie) wynikało najprawdopodobniej ze statusu społecznego ich właściciela. Przykładem zł. f. c. jest okaz z grobu Childeryka, króla →Franków.

Część zł. f. c. należy do grupy tzw. fibul cesarskich (niem. Kaiserfibeln), które były wręczane zasłużonym oficerom lub urzędnikom przez cesarza, lub w jego imieniu, poczynając od okresu Tetrarchii. Te egzemplarze noszą często imię cesarza (fot. 3), co umożliwia precyzyjne datowanie czasu ich wykonania.

F. c. wyobrażane są czasem na antycznych portretach – np. na prawym ramieniu Stylichiona, głównodowodzącego armii rzymskiej (magister utriusque militiae), syna Rzymianki i Wandala, męża Sereny, z rodziny wschodniorzymskiego cesarza Teodozjusza. Przedstawienia te potwierdzają użytkowanie f. c. przez dygnitarzy rzymskich (fot. 4).

JS

Literatura: R. Noll, Eine goldene Kaiserfibel aus Niederemmel vom Jahre 316, Bonner Jahrbuch 174, 1974, s. 221-244; Ph. M. Pröttel, Zur Chronologie der Zwiebelknopffibel, Jahrbuch des Römisch-Germanischen Zentralmuseums Mainz 35, 1988, s. 347-372; Zwiebelknopffibel. [w:] H. Bech (red.) Reallexikon der Germanischen Altertumskunde, tom 34, Berlin, New York 2007, s. 605-623 (H. Steuer).